Toen ik nog op de middelbare school zat, hadden alle coole kinderen een surfplank. Of een zeilboot. Ik kwam nooit verder dan een luchtbedje. Tot afgelopen zomer. Nu heb ik een SUP board. En hoor ik erbij. Je bent nooit te oud om te leren. Of om van een plank te vallen. Dus toen ik afgelopen zomer een board mocht proberen, was ik snel om. Letterlijk en figuurlijk. De eerste paar keer was het vooral vallen en weer opkrabbelen. En dat valt niet mee, op zo’n plank klimmen. Het lijkt simpel, maar het is een heuse workout waar die met

Ik keek even niet en nu zijn mijn kinderen 21 en 17. Natuurlijk was ik stapel op ze toen ze klein waren. En zou ik ze nog best eens een kwartiertje terug willen als baby, peuter of kleuter. Even lekker knuffelen. Maar laten we eerlijk  zijn: er zijn genoeg dingen die ik niet mis. Ik noem ze in willekeurige volgorde 1. Legoblokjes Met je blote voeten in een legoblokje gaan staan, dat wil je niet. Maar toch gebeurt het regelmatig als je niet zo van het opruimen bent. Dat was ik toen niet en ben ik nog steeds niet, in

Toen ik vanmorgen wakker werd, besloot ik dat ik vandaag eens helemaal niets zou doen. Maar dat is niet zo simpel als het lijkt.  Vaak gaan de vrije dagen op aan klusjes. De was doen, boodschappen doen, opruimen en zo zijn er nog een stuk of honderd. Ik denk dan vaak ‘wat zou het lekker zijn om eens niets te moeten en gewoon te doen waar ik zin in heb’. Goed voor de bijen Vandaag is het dan zo ver. Ik hoef niets. De was heb ik gisteren gedaan, ik heb boodschappen gedaan en het gras maaien we deze maand

Eerst indrinken, dan urenlang dansen en vervolgens een vette hap halen. Studerende dochter kijkt er niet van op. Wel als haar moeder het doet! Weliswaar in de 40UP disco, maar hé, het is een disco. Oh nee, dat heet tegenwoordig een club. Aldus dochter. En collega die gemakkelijk dochter had kunnen zijn.  Natuurlijk drinken zij niet om acht uur in. En staan ze niet om negen uur al op de dansvloer. Maar voor mij is het een hele operatie die de nodige voorbereiding vraagt. Ik koop een klein tasje om mijn pinpas en mijn telefoon in te doen. Meer heb

Op een zaterdagmiddag zie ik bij het Kruidvat een aanbieding waar ik niet omheen kan: een naaimachine. Dat zou echt perfect zijn. Ik ga zelf kleding maken. Dat gaat me een hoop geld schelen. En als er eens iets kapot is, repareer ik het zelf. Ik zie mijn kinderen al vol trots naar school gaan in leuke kleren die hun moeder gemaakt heeft. Misschien maak ik wel zulke leuke dingen dat ik er zelfs wat extra’s mee kan verdienen. Een webshop kan beginnen…  Meteen gaat het radartje draaien. Naailes Ooit, toen ik een jaar of zestien was, heb ik naailes

Ik krijg er geen genoeg van: al die mensen overal ter wereld die dezelfde dansje doen. Blijkbaar bedenkt er ergens iemand een paar pasjes en dan denkt de hele wereld ‘dat kan ik ook’. Ik denk ook dat ik het kan. Maar dan wel met mijn kinderen. Die willen niet met hun moeder op TikTok. Jammer. Echt, het kost me zo een uur als ik eenmaal begin te kijken. Jong, oud, dik, dun, iedereen doet het. Ook mensen die het misschien beter niet hadden kunnen doen. Maar ze hebben er plezier in, dus wat maakt het uit. Voor de spiegel

Ik zing vals. En droom al jaren dat het niet zo is. Tijd om er wat aan te doen. Zangles gaat vast wonderen doen. Ik zie mezelf al op een groot podium staan. Volgens Muziekschool.nl kan iedereen leren zingen. Een kwestie van een beetje techniek en veel oefenen. Dochter zingt al sinds ze klein is de sterren van de hemel. Als ze een jaar of 15 is, neemt ze zangles bij een zanglerares die er ook van overtuigd is dat iedereen kan zingen. Als dochter een keer niet kan, besluit ik de stoute schoenen aan te trekken. De les begint

Ik doe al een tijdje niet echt meer wat aan sport omdat ik het gewoon allemaal niet zo leuk vind. Dan zie ik op facebook een filmpje van een kennis die aan hiphop voor vijftigplussers doet. Dat is nou precies iets voor mij. Ik denk zeker dat ik hier aanleg voor heb. De les is op vrijdagmorgen om 9 uur. Er zijn betere momenten voor een potje hiphop, maar daar laat ik me niet door ontmoedigen. De eerste keer ga ik vol goede moed. De les wordt gegeven in een echte dansschool, dat belooft wat. Een grote zaal met een

Ik blijf me zelf verbazen. Altijd gedacht dat ik niet kon tekenen, maar dat valt mee. Als ik eenmaal de slag en het potlood  te pakken heb, lijkt het zowaar ergens op. Ik koop een schetsboek, dat eerst nog een paar weken op de stapel ligt. En dan op een avond is het  zo ver. Ik pak mij tekenpotlood en begin met een potje, een beker en nog wat simpel serviesgoed.  Na veel tekenen, veel gummen en nog meer tekenen, staat er iets in het schetsboek waar ik best blij mee ben. Gummen, vegen en schetsen En dan ben ik