Zussen in de sauna

Zussen in de sauna

Een dagje met mijn twee zussen naar de sauna is een riskante operatie. Ik heb geweldige zussen. Ze hebben maar één nadeel: ze lijken op mij. En we weten ons niet te gedragen.

Woensdag is het weer eens zover: een dagje naar de sauna in Soesterberg. Heerlijk. Maar ook spannend. Omdat we nooit weten wanneer de slappe lach toeslaat.

Storend

We beginnen nog vrij serieus. Omkleden, badjas aan en daar gaan we. Eenmaal in de doodstille saunacabine zie ik dat de schouders van zus één beginnen te schudden. Even later doen die van zus twee mee. En dan ga ik ook. Het gaat helemaal nergens over. Maar leuk is het wel. En storend voor de mede-zweters.

Discreet

Naar buiten dus maar en het zwembad in. Ook daar gaat het snel weer mis. We proberen ons discreet te gedragen, maar kijken natuurlijk om ons heen. Ik ben altijd bang dat zus één of twee het niet kan laten om zachtjes een opmerking te maken over een voorbijlopend geslachtsdeel. Natuurlijk komen we niet om piemels te kijken. Maar ze zijn er wel. En het zijn er zo veel. Daar gaan we weer…

Dan maar naar een klankschaalsessie. Helemaal ontspannen. Volgens de dame die het ritueel uitvoert, gaan we door de trillingen genieten van het bewegen van het water in ons lijf. Ik wil niet naar mijn zussen kijken. Maar doe het toch. Daar gaan die schouders weer.

Zussendag

Ze hebben in de sauna een vrouwendag en een badkledingdag. Kunnen ze ook geen zussendag invoeren? Zo’n dag dat je ongegeneerd kunt lachen. Nadeel is wel dat er op zo’n dag minder te kijken valt…

 

Ici Paris XL

Flink inslaan bij ICI PARIS XL

Bij onze nieuwe wasdroger kreeg ik een bon van 100 euro, te besteden bij ICI PARIS XL. Een flink bedrag, dus ik ging er naartoe met een boodschappentas om flink in te slaan. 

Eenmaal in de winkel begreep ik al snel dat dat niet zou gaan lukken.  Die XL slaat op de prijzen, niet op de hoeveelheid producten waar je de winkel mee uit gaat. Zeker niet met zo’n bon als die van mij.

Na een poosje doelloos door de ICI PARIS XL gelopen te hebben, besloot ik maar eens een verkoopster aan te schieten. Voor 100 euro moest er toch wel wat leuks te koop zijn. Ik vroeg haar om een crème om de XL-wallen en kringen onder mijn ogen wat minder opvallend te maken. Die had ze wel, maar alleen een crème was niet genoeg. Er moest een concealer bij.

Diepe kuilen

Ik werd op een stoel neergezet en ze ging enthousiast aan de slag met de kwast. “U heeft diepe kuilen naast de ogen, daar kan flink wat in.” En bedankt. Na de crème ging de concealer er overheen. Ik vond echt dat het XL scheelde en dat ik er minimaal tien jaar jonger en frisser uit zag. Dochter die erbij was, schudde haar hoofd. Ze zag geen verschil.

Aanbieding

Op de vraag wat de potjes gingen kosten, gaf de verkoopster blij antwoord. De oogcrème was in de aanbieding. Die kostte maar 120 euro. En het was een XL-pot, daar kon ik lekker lang mee doen. Wat stoppen ze in die potjes? Vloeibaar goud ofzo? Of verborgen diamantjes? De concealer was een stuk goedkoper, die was maar 60 euro.

Goedkoop potje

Ik heb haar beleefd bedankt en gezegd dat ik er nog even over ging nadenken. En heb een goedkoop potje van toch nog 50 euro meegenomen. Echt, ik vind dat het stukken scheelt. In ieder geval in euro’s.

 

Bouwvakkersdecollete

Dit beeld ben ik voorlopig nog niet kwijt

Daarnet werd het nieuwe bed van zoon bezorgd. Heel fijn natuurlijk. Ik liep naar buiten om de bezorger de weg naar binnen te wijzen en toen zag ik iets dat voorlopig nog wel op mijn netvlies blijft plakken. 

De goede man bukte voorover in de vrachtwagen. Zijn broek was het daar niet mee eens, die bleef ergens halverwege zijn achterwerk hangen. Waardoor ik een goede indruk van zijn bijna complete bilspleet kreeg. En die was niet fraai.

Euro

Een bouwvakkersdecolleté dus. Wij noemen dat hier in het gezin een euro. Dat komt zo. Jaren geleden waren we in Florence op vakantie. We zaten te ontbijten in het hotel, toen aan het tafeltje naast ons een vrouw ging zitten. We keken haar op de rug en zagen een stuk meer dan haar rug. Waarop man zei ‘daar past wel een euro in’.

Waarschuwing

Sindsdien krijg ik ook regelmatig de waarschuwing ‘mam, euro’. Dan weet ik dat ik er niet helemaal elegant bij loop. Of dat ik even iets eleganter voorover moet bukken. Handig en discreet, zo’n familieterm.

Voor die bezorger van net had ik niet genoeg aan een euro. Daar kon mijn hele portemonnee in. Gelukkig was het bed al betaald.