Lang leve de krullenkapper

Vroeger wilde ik lang stijl haar met een paardenstaart. Helaas, dat is nooit gelukt. Die staarten heb ik gehad. Maar toen ik een jaar of zeven was, was mijn moeder het geborstel en het gekrijs zat. De staarten gingen eraf. De krullen bleven. Nu, na een jaartje of vijftig ben ik er eindelijk blij mee.

Als ik de zevenjarige Maaike iets mocht influisteren, zou het zijn dat ze moest stoppen met droog haar borstelen en kammen. Want dat werkt nu eenmaal niet bij krullen. Ik heb dus jarenlang met heel kort haar of een pluizenbol gelopen.

Krullenspul

Ook toen ik al lang had ontdekt dat er speciaal krullenspul bestond en de borstel de prullenbak in kon, was ik nooit echt blij met mijn haar. Het werd wat langer en de staart kwam terug. Want het wilde maar niet zitten. Het was kiezen tussen de look van een Duitse schlagerzanger, een kort pittig kapsel of die paardenstaart.

Achtereenvolgende kappers delen flink hun best, maar echt model wilde er niet in. Zelfs niet toen mijn zus me meesleurde naar een heuse sterrenkapper aan de Amsterdamse grachten. Hij keek bedachtzaam, knipte hier en daar wat af, vertelde wat roddels over de sterren en ik was 100 euro armer.

Klemmetjes

En dat was alleen voor het knippen. Want ik moest natuurlijk andere shampoo en conditioner. Ook dat was nog een eurootje of 75. En als ik het dan gewassen had, moest ik er krullen indraaien en die moest ik dan met klemmetjes vastzetten als ik ging slapen. Gelukkig kostten die klemmetjes maar een eurootje of 5, want ik heb ze welgeteld één keer gebruikt.

Populaire kapper

Een jaar geleden sprak ik iemand met DE krullen. En die had ze in Amersfoort laten knippen. Kijk, toeval bestaat niet. Ze vertelde er wel bij het een populaire kapper was, de wachtlijst was een maand of drie. Maar zoals ik al zei: toeval bestaat niet. Toen ik op de site keek, was er net een plekje vrijgekomen voor twee dagen later.

Pure magie

Toen ik binnenkwam, begon de kapster te glunderen. Ze wist al precies wat ze met mijn krullen wilde gaan doen. En: dat heeft ze nu een paar keer gedaan. Ze knipt mijn haar droog. Hier een plukje, daar een plukje. Of misschien snijdt ze het wel. Geen idee. Wat wel duidelijk is, is dat ze ermee tovert. Wat ze doet is pure magie. Ook hier moest er een flesje bij. Maar dan een flesje met toverspul. Mijn haar is minder droog en het valt meestal perfect. Ik ben blij met Hester de Haarmanager. *

 

*) Dit is geen betaalde content! Dat hoeft ook niet. De wachtlijst is nog steeds een maandje of drie. Ik ben blij dat ik mijn volgende afspraak alweer heb staan.

40UP in de club

40UP in de club

Eerst indrinken, dan urenlang dansen en vervolgens een vette hap halen. Studerende dochter kijkt er niet van op. Wel als haar moeder het doet! Weliswaar in de 40UP disco, maar hé, het is een disco. Oh nee, dat heet tegenwoordig een club. Aldus dochter. En collega die gemakkelijk dochter had kunnen zijn. 

Natuurlijk drinken zij niet om acht uur in. En staan ze niet om negen uur al op de dansvloer. Maar voor mij is het een hele operatie die de nodige voorbereiding vraagt. Ik koop een klein tasje om mijn pinpas en mijn telefoon in te doen. Meer heb ik niet nodig. Contant geld is uit de tijd, aldus dochter. En zoenen in een hoekje ga ik toch niet. Dus de kauwgum voor de frisse adem kan ik wel achterwege laten.

Kluisjes

Als we na het indrinken met een wijntje en een kopje thee om 9 uur met vijf vrouw sterk aankomen bij de 40Up disco blijkt dat er geen garderobe is. Er zijn alleen maar kluisjes. En daar moet een munt van 2 euro in. Hoezo contant geld uit de tijd?

Gelukkig is er een automaat waar je munten van 2 euro kunt pinnen. Er staat een geduldige bewaker bij die iedereen uitlegt hoe de automaat werkt. Pasje ervoor, muntje eruit. Volgende.

Grijze haren en leesbrillen

En dan kunnen we los. En dat doen we ook. En nog best leuk. Als je van een afstandje zou kijken, zou je niet zeggen dat de hossende menigte 40UP is. Behalve wellicht aan de grijze haren, de leesbrillen bij het pinnen en de grote hoeveelheid kale hoofden.

Een man die naast me staat te dansen, zegt dat je wel kunt zien dat ik dansles gehad heb. Yeah right.  Maar ga door, ik hoor het graag. En doe nog een beetje extra mijn best. Ik was vergeten hoe leuk dit is!

Vette hap

Na een uurtje of drie, vier kunnen we niet meer op onze benen staan. Hakken zijn leuk, maar niet om op te dansen. Tijd voor de vette hap uit de muur van de FEBO. Als we die op een bankje op zitten te eten, komt er een meisje naast ons zitten. Ze vertelt dat ze een beetje dronken is. Haar vriend haalt een hamburger voor haar en ondertussen maken we een praatje.

Ze vindt het zoooo gaaf dat wij ook in de stad zijn. Want wij zijn natuurlijk wel wat ouder. Ze schat dat we toch wel dertig zijn. We hebben haar in die waan gelaten. En volgende keer gaan we zeker weer. Maar dan op gemakkelijke schoenen. We zijn toch al dertig!