Appen voor dummies

Ik vind mezelf best modern en doe nog best leuk mee. Vind ik zelf. De kinderen zijn het daar niet mee eens. Een voorbeeldje: mijn appgedrag. Appen is handig. Voor mij dan, voor hen niet. Want ik maak rampzalige fouten. Ik deel er zes.

1. Ok

Ik denk dat ik gewoon zeg dat iets goed is. Maar dat doe je dus niet zo. Want OK klinkt kortaf en agressief. Hoe meer e’s, hoe enthousiaster je bent. Dus voortaan zeg ik okeeeeee. En oké met het streepje doe je al helemaal niet. Dat is nog veel agressiever. Oké.

2. Punt erachter.

Je bent eindredacteur of niet. En dus zet je netjes een punt achter een zin. Maar dat kan dus echt niet. Want een punt maakt de mededeling kortaf. Sorry hoor. Niet zo bedoeld. Het is kil, hoor ik. Als of ik gelijk heb en er geen andere mening mogelijk is. En dat is natuurlijk ook zo. Bij meerdere zinnen mag een punt wel. Maar dan niet achter de laatste zin

3. Drie punten…

Gewoon leuk. Denk ik dan.. Is niet leuk. Kind denkt dat er nog een maar… komt. Drie punten zijn passief agressief. Nooit geweten…

4. De app open laten

Ze denken dat je online bent. En ze gewoon geneert. Dat je in het jargon van dochter een ‘negeerbeer’ bent. Niet zo bedoeld hoor. Had de boel gewoon niet goed afgesloten.

5. Duimpjes

Dat doen alleen oude mensen. Vooral vaders dan. Ik ben minder schuldig.

6. Aan het typen…

Dochter kijkt vol verwachting naar haar scherm en ziet dat ik minutenlang aan het typen ben. Vervolgens komt er alleen ok. Of nog erger: een duimpje.

Ik doe dus alles fout. En besluit vaker te gaan bellen. Maar ook dat doe ik niet goed. Want bellen doe je niet voor een paar minuten. Dan app je. Ik stuur haar voortaan wel een brief. Of zoek een postduif. Weet niet hoe die heet in studententaal.