Kerststress

Hoezo kerststress?

In de auto op weg naar huis hoor ik dat het druk is in de supermarkten omdat iedereen de laatste dingen voor de kerst aan het kopen is. Ik had nog geen kerststress, maar nu heb ik ‘m wel.

Ik heb namelijk nog helemaal geen kerstboodschappen gedaan. En ik weet ook nog niet wat we eten met de kerst. Tuurlijk hebben we wel plannen, maar dat zijn vage plannen. Een perfect kerstdiner schijnt 9,5 uur werk te zijn. Ik geloof niet daar ik daar aan ga beginnen. Dit jaar zeker niet. Volgend jaar ook niet. En het jaar daarna ook niet.

Ideale kerstdiner

Mijn ideale kerstdiner? Een diner dat voor me gekookt wordt. Ik wil wel boodschappen doen, maar dan wel met een heel duidelijk lijstje. Tijdens het koken wil ik best met een wijntje in de keuken rondhangen en voor de vorm een uitje snijden, maar daar moet het wel bij blijven. Jammer genoeg houdt man ook niet van koken. Gelukkig hebben we een dochter die behalve goed kan zingen ook heerlijk kan koken. En het nog leuk vindt ook.

Fondue

Toen ik klein was, was kerst simpel en voorspelbaar. Eén dag een kerstdiner dat mijn vader kookte. Meestal varkenshaas. En één dag fondue. Die mijn moeder voorbereidde terwijl wij het kerstcircus van Billy Smart zaten te kijken.

Wat ging erin? Ik kan me stukjes kipfilet en stukjes biefstuk herinneren. Met gele saus en rode saus. Wat daar in zat? Geen idee, maar de die sausjes hoorden erbij. Net als het stokbrood en de ananas uit blik. We vochten om het sap.

Spiritusbrander

Met vier kleine kinderen rond een wankel fonduepannetje vol olie op een spiritusbrander. Dat was pas kerststress. Maar daar stonden we toen niet bij stil. En mijn ouders volgens mij ook niet. Aan mijn moeder kan ik het jammer genoeg niet meer vragen. Maar misschien weet mijn vader het nog. Toch eens vragen met de kerst.