Eens in de drie maanden een verhaaltje plaatsen, slaat natuurlijk nergens op. Ik ga mijn leven beteren. Bovendien is het hoog tijd om verslag te doen van mijn allereerste ervaring op ski’s. En van mijn kennismaking met de moeder van Nikki Lauda. 

Om maar met de afloop te beginnen, het ging beter dan paardrijden. Oh nee, het ging niet beter, het liep alleen beter af. Had ik na het paardrijden een gebroken rib of wat, nu beperkte de schade zich tot een forse deuk in mijn ego en wat omver geskiede kinderen. Voor zover ik weet hebben ze geen blijvend letsel opgelopen.

De eerste dag begon ik vol goede moed aan het avontuur, samen met een collega of vijftig van Jaarbeurs. Ski’s en schoenen gehuurd en daar gingen we. Hobbelend op de skischoenen naar de piste. Dat viel vies tegen, want die dingen zijn niet gemaakt om op te lopen. Maar goed, we zijn er gekomen.

Heuveltje

Aan het begin van de eerste les moesten we een heuveltje maat molshoop op. Daar bovenop stond de leuke skileraar. Ik had graag naar hem geluisterd, maar de meeste uitleg heb ik jammer genoeg gemist. Het lijkt zo simpel, ski’s naast elkaar houden en omhoog stappen. Dat was het niet. Voor mij tenminste niet. Twee uur lang heb ik mijn uiterste best gedaan om het tempo van de groep bij te houden. Dat was echt niet zo hoog, maar voor mij veel te hoog.

Blij gezinnetje

De tweede dag begon mijn les met een aanvaring met een blij gezinnetje. Dat was genoeg. Ik besloot voor altijd te stoppen. Na een paar uur voelde dat toch als opgeven, dus ik heb voor de derde dag nog een privéles geboekt bij de leuke skileraar. En ik moet zeggen: ik kreeg er best lol in. Ik ben niet van de baby-wei af geweest. Maar de pizzapunt ging best leuk. En ik heb zelfs nog een paar bochtjes gemaakt zonder vallen. De skileraar stelde nog een blauwe piste voor, maar je moet wel op je hoogtepunt stoppen.

Drinken, dansen en lachen

Waar ik meer talent voor had, was de apres-ski. Wat een feest. Niet vallen, niet glijden. Gewoon drinken, dansen en lachen. Inmiddels weet ik wat een Jägerbombe is en hoe de moeder van Nikki Lauda heet. Ook weet ik meer over het verband tussen een grote voorgevel en aardappelsalade.

Privékamer

De volgende keer ga ik zeker weer mee. Maar ik heb wel een paar lessen geleerd. De eerste is dat ik van tevoren hier in Nederland wat lessen neem. De tweede is dat ik net ietsje minder Jägerbombes neem. En de derde is dat ik een privékamer boek. Niet omdat het niet gezellig was met collega Melanie op één kamer. Wel omdat ik blijk te snurken, zeker na een Jägerbombe of een, twee, drie. Sorry, Melanie.